به نقل از «دانا»

آنفلوانزای نیویورکی، پروژه تنفرزایی در بدنه جامعه است

تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۹۸۶۳۰

آنفلوانزای نیویورکی ششمین استراتژی از مجموعه راهبردهایی است که مراکز مطالعات استراتژیک نظام سلطه علیه انقلاب مردم ایران مورد استفاده قرار داد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ در دنیای معاصر اندیشکده ها و مراکز مطالعات استراتژیک به عنوان مغزهای متفکر حکومت ها، نقشی حیاتی در ثبات نظام های سیاسی دارند، این مراکز همواره به دنبال شناخت معادلات کلان دنیای معاصر، پیش بینی تحولات آینده و ارائه راهکارهای مختلف و کارآمد هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هدف گذاری های کلان این اندیشکده ها نوعا در قالب برنامه های ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ ساله ارائه می شود.   جمهوری اسلامی ایران با دارا بودن تنها یک مرکز مطالعات استراتژیک ریاست جمهوری، جزء کشورهای رده پایین محسوب می شود. البته وجود برخی از شوراها با ریاست شخص رئیس جمهور، وجود مجمع تشخیص مصلحت نظام و مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی را نیز می توان به دلیل نوع فعالیت شان به این لیست تک عضوی اضافه کرد.   با وجود این، مقام معظم رهبری به عنوان پدر ایران معاصر، ضمن نام گذاری دهه ای به عنوان دهه پیشرفت و عدالت، پیگیری تدوین و تصویب چشم انداز بیست ساله، حمایت از تدوین طرح های توسعه پنج ساله و نام گذاری هر سال با شعاری خاص و هدایت تدوین سیاست های کلی نظام توسط مجمع تشخیص مصلحت نظام، عملا بار اصلی فقدان این مراکز تحقیقاتی را بر دوش کشیده است.   آنفلوانزای نیویورکی ششمین استراتژی از مجموعه راهبردهایی است که مراکز مطالعات استراتژیک نظام سلطه علیه انقلاب مردم ایران مورد استفاده قرار داد. این استراتژی از سال ۱۳۸۶ و پس از استفاده از عنوان محور شرارت برای ایران، عراق و کره شمالی، توسط نیکلاس برنز در کنگره مطرح شد.   پنج تئوری پیشین علیه ایران عبارتند از: استراتژی های چماق و هویج، پلیس خوب پلیس بد، مکانیسم ماشه، شک و بهت و بالاخره تئوری قورباغه پخته، (البته هنوز هم نه به عنوان استراتژی مستقل بلکه به عنوان تئوری های موثر از این پنج مورد در مواجهه با ایران و سایر کشورهای مستقل استفاده می شود، مثلا در مذاکرات هسته ای از تئوری چماق و هویج و پلیس خوب، پلیس بد استفاده شایانی شد.)   پنج لایه راهبرد آنفلوانزای نیویورکی عبارت بود از:   نفرت در بین مردم: نفرت مردم نسبت به قومیت هایی که هزاران سال در کنارشان زیسته اند، قومیت های مانند کرد، ترک،‌ لر،‌ عرب، گیلک و... کاشت بذر این نفرت، به عنوان مثال توسط لطیفه ها کاشته می شد، دامن زدن به مناقشات آبی در برخی از استان ها مثل اصفهان، حمایت مالی، نظامی و رسانه ای از فعالیت های پان ترک ها، عرب ها، کردها و دیگر جدایی طلبان، نمونه های از این نفرت پراکنی است.   نفرت علیه مسئولین: که در آن مثلا با پرداختن به یک پرونده فساد مالی یک شخصیت سیاسی یا یک به اصطلاح آقازداه،‌ به قدری یأس و نا امیدی در میان مردم ایجاد می شود که همگان به این باور برسند که تمام مسئولین کشور فاسق و فاجرند!   نفرت علیه اصل نظام و انقلاب: در این لایه تلاش بر این است که مردم به هر طریق ممکن نسبت به نظام و رهبری بی اعتماد شوند، شعار محوری مرگ بر دیکتاتور که به تحریک رسانه های معاند توسط تعداد معدودی از مردم داده می شد، شایعه وجود بدل های رهبری، ساخت کلیپ هایی سراسر کذب از دارایی های رهبری و فرزندان ایشان را می توان در راستای اجرای این بند طبقه بندی کرد.   تا جایی که برخی از فیلسوفان لیبرال عرصه سیاست همچون جورج اورول در کتاب قلعه حیوانات، انقلاب ها را تلاشی بی حاصل جوامع و فرزند خوار معرفی می کنند که پس از مدتی باز کشورهای انقلابی به رویه سابق خود باز می گردند.   نفرت علیه ایرانی بودن: با ساختن فیلم هایی همچون "۳۰۰" (تولید کمپانی صهیونیستی برادران وارنر) و یا فیلم "آرگو" به این موضوع  پرداختند که ایرانیان مردمانی جنگ طلب و برهم زننده آرامش جهانی اند تا ایرانی از ایرانی بودن خویش احساس شرمندگی کند، موج خود تحقیری های که توسط سلبریتی ها انتشار می یابد و تلاش برای القای ما نمی توانیم از مصادیق اجرایی شده این بند است.   جالب است با حاکم شدن نفرت در میان بخشی از جامعه، هر دستاوردی اعم از علمی، نظامی، سیاسی و غیره انکار یا کوچک شمرده می شود، دستاوردهایی همچون پیوستن به باشگاه فضایی و ساخت ماهواره، رصد خانه فوق پیشرفته، کشتی های غول پیکر، طراحی ساخت و صادرات پهبادهای فوق پیشرفته و... همه و همه تحت عناوینی مثل فتوشاپ، انکار می شود!   نفرت علیه اسلام: نفرت علیه ایدئولوژی اساسی جمهوری اسلامی ایران که چند سالی است توسط غرب با جدیت در ایران و جهان دنبال می شود. به عنوان نمونه می توان به آتش زدن قرآن در داخل و خارج کشور، طرح هزاران شبهه علیه اسلام و انتشار گسترده آن در شبکه های مجازی، حمایت تمام عیار از سلمان رشدی مرتد و چاپ کاریکاتورهایی در روزنامه های دانمارکی و نیویورکی از چهره پیامبر جلیل القدر اسلام (ص)، اشاره کرد.   از سوی دیگر ایجاد جریان های خشنی مانند جیش العدل، القائده، داعش، جبهه النصره، بوکوحرام و حمایت همه جانبه مالی و رسانه ای از جریان هایی مثل اسلام لندنی و ترویج رسم و رسوماتی مانند قمه زنی از این دست برنامه ها می باشند.   برای اجرای این استراتژی در ابتدای کار، نیکلاس برنز بودجه ای ۱۲۵ میلیون دلاری از کمیسیون خزانه داری کنگره آمریکا درخواست کرده بود که با موافقت نمایندگان در اختیار وی و مراجع ذیربط قرار گرفت، با توجه به رصد تحولات فرهنگی در چند سال اخیر به نظر می رسد این استراتژی نسبت به ۵ استراتژی دیگر از موفقیت بیشتری برخوردار بوده است.   آنچه امروزه در شبکه های اینترنشنال، من و تو و بی بی سی فارسی و شبکه های اجتماعی مانند اینستاگرام می بینیم در راستای اجرای همین استراتژی بوده است، خلق صحنه های زشت و شعارهای چاله میدانی که در دانشگاه هایی مثل دانشگاه صنعتی شریف رقم خورد، رقص و آواز بعد از حمله تروریستی در شاهچراغ شیراز که در برخی از محلات این شهر تا پاسی از شب ادامه داشت، کشیدن چادر از سر زنان، تلاش دانشجویان برای تخریب دیوار سلف آقایان و خانم ها، کشف حجاب و حتی عریان شدن برخی از سلبریتی های زن، سوزاندن پرچم، قرآن و تصاویر شهدا، کتک زدن و به شهادت رساندن طلاب و نیروهای امنیتی، پراندن عمامه از سر برخی از روحانیون در برخی از شهرستان ها، همه و همه مواردی از موفقیت نسبی نظام سلطه در اجرای این استراتژی خطرناک بوده است.   حجت الاسلام علی ارجمند عین الدین_ مسئول حوزه نمایندگی ولی فقیه در جهاد کشاورزی استان البرز  

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: مطالعات استراتژیک نفرت علیه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۹۸۶۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفتمان «شهر زندگی» نظام معنایی را منظم می‌کند

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان گفت: گفتمان «شهر زندگی» رقیبی برای موضوع یا برنامه‌ای نیست، این گفتمان چتری است تا نظام معنایی را منظم کند، در ادامه و ذیل این گفتمان، برنامه‌ها هم می‌تواند اجرایی و عملیاتی شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا احمد مهرشاد امروز _چهارشنبه دوازدهم اردیبهشت_ در هشتمین نشست شهراندیشان با موضوع تبیین گفتمان «اصفهان من شهر زندگی» اظهار کرد: وضعیت اصفهان همچون دیگر فضاهای موجود در کشور و جهان نشان می‌دهد که مشکلات ما پیچیده‌تر و سرمایه‌ها هم محدود شده است.

وی با اشاره به توجه به دو مقوله تمرکز و دقت برای هزینه کردن سرمایه‌ها گفت: گفتمان امری بدیهی است که همه ذیل آن گفتمان، فکر، زندگی و عمل می‌کنند.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با بیان اینکه جامعه بدون گفتمان باقی نمی‌ماند گفت: یکی از فرم‌های شکل‌گیری گفتمان، طراحی شعاری است که جامعه نسبت به آن اجماع پیدا کند و در نهایت آن شعار به دستمایه اولیه برای شکل گیری گفتمان تبدیل می‌شود.

مهرشاد با بیان اینکه این دوره مدیریت شهر با شعار اصفهان من شهر زندگی آغاز به‌کار کرد، افزود: در آغاز این پژوهش واژگان و زمینه‌های موجود در فضای ادبیات شهری مانند شهر اسلامی، شهر همگرا، زیست پذیری و شهر زندگی مورد بررسی قرار گرفت، در نهایت به این نتیجه رسیدیم که زندگی مفهومی است که امکان اجماع گفتمانی دارد.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با اشاره به انجام مصاحبه با مدیران و صاحب نظران، کد گذاری منابع، بررسی استاد مختلف، مطالعات مدیریت دانش، آمارنامه و اطلس شهر، مصاحبه با شهردار و معاونان و در مجموع انجام ۸۰۰ نفر ساعت کار پژوهشی گفت: روش علی_ لایه‌ای در طراحی گفتمان شهر زندگی استفاده شد، در این راستا عناوین اصلی بین همه ما باید مشترک شود تا بتوان آن را حل کرد.

وی ادامه داد: در مرحله دوم واکاوی، سنجش و شاخص سازی انجام شد، در این راستا وضعیت امروز اصفهان و بررسی نسبت مفهوم زندگی با مسأله را در دستور کار قرار دادیم.

مهرشاد با اشاره به بازبینی و اصلاح استعاره‌ها و تحلیل محتوای کیفی افزود: بر اساس مطالعات وضعیت موجود اصفهان نشان می‌دهد که شاخص زیست‌پذیری اصفهان پایین است و در کنار آن هم احساس زیست‌پذیری نیز در رده پایین قرار دارد؛ گاهی شاخص نگرانی جامعه به لحاظ زیست‌پذیری بیشتر از آمارها است.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با تاکید بر اینکه یکی از معانی شهر زندگی، شهر قابل زیست است، گفت: هنوز الگوی شهرسازی برای دشت پر خطر فرونشست را طراحی نکردیم، قوانین شهرسازی بر اساس این مخاطرات پیش‌بینی نشده است.

وی با تاکید بر اینکه واگرایی سیستمی و گسست اجتماعی موجب زیست‌پذیری کم می‌شود و حتی احساس آن را هم ایجاد می‌کند، تصریح کرد: یکی از نمونه‌های واگرایی سیستمی این است تا حتی زمانی که می‌خواهیم تبادل ساده داده انجام دهیم، خودش تبدیل به مسئله می‌شود، همین امر زیست‌پذیری را دچار خدشه می‌کند.

مهرشاد با اشاره به اینکه در شهر زندگی باید به‌دنبال هم آهنگی و هم‌افزایی باشیم، یادآور شد: در اصفهان اجماع گفتمانی نداریم، اگر نیروهای فعال و مؤثر در اصفهان بررسی شوند می‌بینیم که هر کدام گفتمان و رویایی را در شهر پیش می‌برند، این امر بنابر نتیجه پیمایش انجام شده، حتی به مردم هم سرایت کرده است.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان با بیان اینکه در لایه چهارم پژوهش به سه استعاره وضع موجود و سه استعاره وضع مطلوب رسیدیم اظهار کرد: در نگاه مردم ما، شهر مثل سرمایه‌ای است که قدم به قدم در حال از دست رفتن است، در نگاه فرهنگی _ اجتماعی یک نوع افسوس به همراه دارد.

وی گفت: مدیریت شهر در انتخاب بعضی واژه‌ها آنجا که با مردم ارتباط دارد، باید دقت بیشتری کند، برای مثال واژه آزادسازی اینگونه به ذهن متبادر می‌شود که آن ملک یا زمین در تصرف دشمن قرار دارد و واژه آزادسازی برای آن به کار می‌رود.

مهرشاد با اشاره به اینکه ما نمی‌توانیم استعاره خلق کنیم اما مواردی از استعاره را که وجود دارد بازخوانی و فراخوان می‌کنیم گفت: آنچه برای شهر به آن رسیدیم ققنوس بود، استعاره‌ای که در همه اساطیر به ویژه اسطوره‌های ایرانی وجود دارد و نماد نامیرا بودن است.

وی ادامه داد: اصفهان در تاریخ خود روزهای تلخ بسیاری دیده است اما نامیرا مانده و حتی پس از آن به شکوه رسیده است، باید بدانیم استعاره ققنوس نفی مشکل نمی‌کند بلکه می‌گوید این سرزمین، این خاک، این نظام فرهنگی به رغم مشکلات تاب آوری و ظرفیت گذار را دارد.

مهرشاد یادآور شد: روز ۲۵ آبان برای مردم اصفهان مصداق بارزی از نماد ققنوس است که در یک روز بیش از ۳۰۰ شهید را تشییع کردند، آن مراسم را در همان روز به صحنه باشکوه اعزام فرزندان خود به جبهه‌ها تبدیل کردند، در این راستا معتقدم زاینده رود هم با ققنوس نسبتی دارد، ما همچون دیگر شهرها مسیر رودخانه را نه به پارکینگ تبدیل کردیم و نه در آن ساخت و ساز انجام دادیم، زیرا به زایندگی آن ایمان داریم و می‌دانیم با اینکه مشکل دارد اما زاینده است و از دل مشکلات خودش را عبور خواهد داد.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان تصریح کرد: شهرداری هم اگر می‌خواهد به نیک نامی عمل کند، باید یک اسطوره برای خودش داشته باشد، که آن اسطوره می‌تواند «شیخ بهایی» باشد، شخصیتی که تدبیر و قدرت را توأمان دارد، اگر شهرداری خود را به قامت شیخ بهایی نزدیک کند تعامل مردم با این نهاد به گونه‌ای دیگر خواهد شد.

وی تاکید کرد: در حوزه شهروندان باید بازتولید هویتی را انجام دهیم، بدانیم شهر زندگی، شهر روایت مند است، در شهر زندگی به روایت‌های شهر توجه می‌شود، اول شهر را می‌خوانند و بعد می‌نویسند، زیرا در این نگاه، شهر را موجود زنده می‌دانند.

مهرشاد با بیان اینکه پروژه‌هایی نظیر ارگ جهان نما و میدان امام علی (ع) ممکن است در زمان خود طرح‌های خوبی بوده باشند اما نمادهایی از گوش ندادن به روایت شهر هستند، مدیریت شهر اگر قرار است ساخت و سازی انجام دهند یا اقدامی داشته باشد باید روایت شهر را بشنوند تا ماندگار شود.

عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه اصفهان گفت: گفتمان «شهر زندگی» رقیبی برای موضوع یا برنامه‌ای نیست، این گفتمان چتری است تا نظام معنایی را منظم کند، در ادامه ذیل این گفتمان برنامه‌ها هم می‌تواند اجرایی و عملیاتی شود.

کد خبر 749848